تغذیه در قر آن

قرآنی که در شب قدر نازا شد.تنها برای این نبود که راه،ثواب وعقاب را به ما نشان بدهد.بلکه نکات کایدی زندگی ،تربیت فرزند،ازدواج،شرایط،ازدواج وطلاق ونحوه آن صحبت کرده است.ولی نکته مهم این است که برای بهترو سالم ماندن جسم انسان آیاتی را نازل کرده مانند سوره عبس (آیه24).فلینظر الانسان الی طعامه با دقت ای انسان به طعام خود بنگر.مقصود این آیه این است که انسان به غذایش وطعامش توجه داشته باشد.هم از نظر پاک بودن وهم از لحاظ حلال بودن.واز همه مهمتر از نظر بهداشت.غذای انسان باید هم از نظر ظاهر وهم از لحاظ باطن پاک باشد.وتوجه داشته باشد که چه می خوردوبه چه اندازه می خورد.چراکه تغذیه صحیح در حفظ وتداوم سلامت روح وجسم انسان اهمیت زیادی دارد.یک برنامه ی غذایی مناسب،مقوی ومغذی علاوه برتندرستی جسم ،تقویت سیستم دفاعی بدن وایجاد نشاط وشادابی در مبارزه با بیماریها نقش اساسی دارد.هر قدر که ما سالم تر باشیم به امراض روحی وروانی کمتر مبتلا می شویم.به همین خاطر است که از نظر اسلام حفظ سلامتی بدن واجب است.امروزه ثابت شده که سجایای اخلاقی وصفات پسندیده با تغذیه قابل رشد وتقویت اند.غذا برروح آدمی تاثیر بسزایی دارد.با اثری که بر جسم می گذارد قابل مقایسه نیست.بنابراین درقرآن دستورات حکیمانه ی درباره حفظ وصحت بهداشت شخصی وتغذیه وجود دارد.ائمه معصومین واولیایی الهی به تمامی منافع ضرر های جسمانی وروانی خوردنیها وآشامیدنی ها توجه داشته اند.وبه یاد آوری عوارض معنوی وجسمانی مواد غذایی پرداخته اند.مثلا در طب نبی آمده حضرت رسول می فرماید.من کثر طعامه قسی قلبه .کسی که طعامش زیاد باشد قسی قلب می شود.شایسه است که درباره آیات وروایتی که مخوانیم یا می شنویم بیشتر بیندیشیم واز نکاتش برای بهتر شدن زندگیمان به کار بگیریم.